1 Пазьней, цераз гадоў чатырнаццаць, я зноў хадзіў у Ерузалім з Барнабай, узяўшы з сабою і Ціта.
2 А хадзіў дзеля аб’яўлення і занёс ім Эванэлію прапаведваную паганам, асабліва-ж выдатнейшым, каб не дарма бач бегаць, ці бегаў.
3 Але навет і Ціт, мой спадарожнік, хоць Гэльлен, ня быў прымушаны абражацца.
4 А братом аблудным, што ўкрадаліся, каб падгледзець нашую свабоду, якую маем у Хрыстусе Езусе, ды паняволіць нас,
5 мы ні на часіну не здаліся пакарэннем, каб праўда Эванэліі захавалася ў вас.
6 І тыя, што ўважаныя за выдатнейшых, (мне ўсёроўна кімбы яны калісь ні былі: Бог бо ня ўзіраецца на чалавечае аблічча), і тые не ўзлажылі на мяне болей нічога;
7 а наадварот — угледзеўшы, што мне была даверана эванэлізацыя неабразаных, як Пятру — абразаных,
8 (Той бо, Хто памагаў Пятру ў апостальстве над абразанымі, памагаў і мне над паганамі),
9 ды даведаўшыся аб ласцы мне данай — Якуб і Кэфас і Ян, уважаныя за філяры, падалі мне і Барнабе руку ўзаемнасьці, каб нам ісбці да паганаў, а ім да абразаных,
10 каб толькі не забывацца нам аб убогіх, што і стараўся я шчыра выконываць.
11 Калі-ж Кэфас прыйшоў у Антыохію, дык я супрацівіўся яму ў вочы, бо варты быў дакору.
12 Перш бо, чым прыйшлі некаторыя ад Якуба, еў разам з паганамі; а як толькі тыя зьявіліся, стаў таіцца і ўхіляцца, баючыся абразаных.
13 За няшчырым яго прыкладам пайшлі й іншыя Юдэі, аж і Барнаба даўся ўцягнуць у гэну дваістасьць.
14 Але, як убачыў я, што ня проста паступалі па праўдзе Эванэліі, дык сказаў Кэфасу пры ўсіх: Калі ты, будучы Юдэем, жывеш па-паганску, а не па-юдэйску, то чамуж прымушаеш паганаў жыць па-юдэйску?
15 Мы з прыроды Юдэі, а не з паганаў грэшнікі;
16 аднак ведаючы, што чалавек апраўдваецца не учынкамі Закону, а толькі вераю ў Езуса Хрыстуса, дык мы й верым у Хрыстуса Езуса, каб гэтай верай у Хрыстуса апраўдацца (асправядлівіцца), а не учынкамі Закону: учынкамі бо Закону не апраўдаецца ніякае цела.
17 А калі, шукаючы асправядліўлення у Хрыстусе, мы і самыя аказаліся грэшнікамі, дык няўжо Хрыстус дапаможнік граху? Крый Божа!
18 Бо калі я назад адбудоўваю тое, што раскідаў, дык сам сябе раблю праступнікам.
19 Я бо праз Закон умёр для Закону, каб жыць для Бога; з Хрыстусам прыбіты я да крыжа;
20 і жыву ўжо не я, але жыве ў-ва мне Хрыстус. А што я цяпер жыву ў целе, то жыву вераю ў Сына Божага, Каторы палюбіў мяне й выдаў за мяне Сябе Самога.
21 Не адкідаю ласкі Божае: калі бо асправядліўленне праз Закон атрымоўваецца, тады Хрыстус умёр надарма.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Ліст да галятаў сьвятога Паўла апостала, 2 раздзел. Пераклад П. Татарыновіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.